غنچه برچیده زگل، کبوتر شکسته پر                     سمبل لب تشنگی فرشته های بی سپر

پرچم سرخ نینوا به روی دست آفتاب                     تیر جفا دگر ربود زچشم مادر تو خواب

نقش تو بر شاخه گل گواه مظلومیت است            پرچم آزادگی و عزت و انسانیت است

طاقت خاک بس نبود قلب زمین از آن گرفت          خون به رنگ سرخ تو جانب آسمان گرفت

 نقشه دلگیر شفق سرخ زخون پاک توست         صاعقه های آسمان، ناله زیاد داغ توست 

بارش بی وقفه ابر گریه به یاد غم توست            شبنم روی برگ گل، شرم پس از ماتم توست

خیره به گهواره تو خسته نگاه مادرت                  زخاطرش نمی رود یاد وداع آخرت

آب نمی دهد دگر چشمه خشک چشم تو          پلک نمی زند دگر نیم نگاه چشم تو

قلب عموی تو اگر سینه صدچاک نبود              جای گل شکسته پر به زیر آن خاک نبود 

رفتی و داغ غم تو قامت مادرت شکست          داغ دگر ندیدنت بر دل کودکان نشست

سرو دشت نینوا چون سجده بر آن خاک زد             شاه عشق کربلا فریاد تا افلاک زد

قامت خورشید خم شد وقت خاک افتادنش           خاک حیران مانده بود ازاین چنین جان دادنش

غمگینم، زداغ دل بریدنت، تحمل ندیدنت، به روی نیزه دیدنت ای دلبر

نالینم، به یاد خاطرات تو، نماز کربلای تو، تحمل وداع تو ای سرور،

  ای نگهت کیمیا خاستگه عالمین          فخر زمین و زمان ساکن دلها حسین

ای نفس سینه ها آب حیات زمان           سرور آزادگان ماه دل آرا حسین

نامه های بی جوابم  پاسخی جز آه نیست             از اطاق مرده دل سوی قلبش راه نیست

گریه های بی صدا را مرهمی جز غم نبود           روی موج برکه دل نقشه ای از ماه نیست

ای مایه آرامش روح حسین اباالفضل    ای سر نهاده بر سر کوی حسین اباالفضل

ای پهلوان دلربا آموزگار ایثار           مشکل گشای غصه از روی حسین ابالفضل

دست به دامان گلی گشته ام کز دل بیمار من آگاه نیست  

یا که رها کرده دل وجان من یا که مرا سوی دلش راه نیست

محرم فصل ناب عشق بازی است

طلوع امتحان بی نیازی است

به بستان وجود و آفرینش

درخت استوار سرفرازی است ...

ای دلارام ریوف ای آفتاب مشرقی
منتهای پارسایان ای امام متقی
وصف تو زان رو مزین نام زیبای رضاست
چون رضا بالاترین رسم عبادت با خداست

آن شب که سیل اشکم از گونه شد روانه
بر درگهت فتادم با حال عاشقانه
حال خوشی گرفتم هرگز ندیده بودم
اشکم گواه آن بود از لطف تو نشانه